WRÓĆ

blog

Leczenie depresji lekoopornej – ketamina i esketamina

Leczenie depresji lekoopornej – ketamina i esketamina 2560 1709 a_amicur_up

Depresja lekooporna to rodzaj depresji, w której brak jest zmniejszenia objawów choroby po zastosowaniu standardowego leczenia, tak zwanego leczenia pierwszego rzutu. Zwykle diagnozuje się ją, gdy pacjent nie reaguje na co najmniej dwa różne leki przeciwdepresyjne, podawane w odpowiednich dawkach i przez odpowiedni czas. Ten problem dotyczy nawet 1/3 osób chorujących na depresję, a tych według danych NFZ jest około 1,2 miliona w naszym kraju.

Jakie są objawy depresji?
Pacjenci z depresją doświadczają takich objawów jak: ciągły smutek (obniżonego nastroju),  anhedonia (czyli utrata przyjemności z rzeczy i czynności, które sprawiały radość), wzmożenie lub osłabienie łaknienia, bezsenność lub nadmierna senność, podniecenie lub spowolnienie ruchowe, uczucie utraty energii, niskie poczucie własnej wartości, trudności w skupieniu uwagi, myśli o śmierci i myśli samobójcze.

Leczenie depresji lekoopornej – ketamina i esketamina

Ketamina i esketamina (pochodna ketaminy) to innowacyjne terapie, które przynoszą nadzieję pacjentom z depresją lekooporną, zwłaszcza tym, u których nie zadziałały inne formy leczenia.

Ketamina

Ketamina, stosowana wcześniej jako środek znieczulający, okazała się skuteczna w leczeniu depresji.  Jest to tak zwane użycie off-label, czyli poza wskazaniami zamieszczonymi w Charakterystyce produktu leczniczego, trzeba jednak dodać, że ketamina została zatwierdzona do użycia w lekoopornej depresji przez Polskie Towarzystwo Psychiatrycznej.
Ketamina jest antagonistą receptora NMDA (N-metylo-D-asparaginianowego) w mózgu. Liczne badania sugerują, że ketamina wywiera też wpływ na receptory opioidowe, GABA i szlaki przekaźnictwa nerwowego, co może modulować plastyczność mózgu i poprawiać funkcje neuronów.

Esketamina

Esketamina jest jednym z izomerów ketaminy i działa w sposób podobny do niej – również blokuje receptory NMDA. Jest zatwierdzona do stosowania w leczeniu depresji lekoopornej przez różne organy regulacyjne, w tym amerykańską FDA (Agencja Żywności i Leków) i europejską EMA (Europejska Agencja Leków).

Jak podaje się esketaminę?

Esketamina jest podawana donosowo w formie sprayu i dostępna pod nazwą handlową Spravato.

Schemat leczenia esketaminą zwykle wygląda następująco:

  1. Faza indukcji: Esketaminę podaje się 2 razy w tygodniu przez 4 tygodnie.
  2. Faza podtrzymująca: Po tym okresie dawkowanie zmniejsza się do 1 razu na 1-2 tygodnie, w zależności od stanu pacjenta.

Jak podaje się ketaminę?

Ketaminę w leczeniu depresji lekoopornej podaje się zazwyczaj dożylnie (w dawkach mniejszych niż stosowane w anestezji) w formie wlewu kroplowego. Istnieje również możliwość podania ketaminy w innej formie – doustnie, podskórnie, domięśniowo, ale nie ma badań, które by jednoznacznie oceniały skuteczność tych form podania, dlatego nie są one raczej stosowane.

Schemat leczenia ketaminą zwykle wygląda następująco:

  1. Faza indukcji: Ketaminę podaje się 2-3 razy w tygodniu przez 3 tygodnie.
  2. Faza podtrzymująca: Po tym okresie dawkowanie zmniejsza się do 1 razu na 1-4 tygodnie, w zależności od stanu pacjenta.

Jakie są odczucia pacjenta podczas leczenia esketaminą/ketaminą?

Esketamina, podobnie jak ketamina, może wywoływać różnorodne odczucia podczas terapii. Najczęściej opisywane są:

  • Dysocjacja: Występują u około 70% osób po podaniu ketaminy. To uczucie odrealnienia, jakby pacjent obserwował siebie z zewnątrz lub znajdował się w innej rzeczywistości. Objawy dysocjacyjne osiągają maksimum po 40 min i zwykle mijają po 1-2 godzinach; niektórzy badacze uważają, że są one istotnym elementem terapii, ale nie są niezbędne, aby otrzymać efekt przeciwdepresyjny.
  • Zmiany percepcyjne: Pacjenci mogą doświadczać zmienionego postrzegania czasu, przestrzeni i własnego ciała.
  • Sedacja: Senność i relaksacja to częste efekty.
  • Zawroty głowy i nudności: Te objawy są dość powszechne i mogą wymagać krótkiej obserwacji po podaniu leku.

Po podaniu esketaminy lub ketaminy pacjent pozostaje pod obserwacją przez około 2 godziny, w celu monitorowania przebiegu procesu terapeutycznego, przeżyć i obecności ewentualnych działań niepożądanych.

Jak długo czeka się na efekty działania ketaminy/esketaminy?

Oba leki działają bardzo szybko – efekt działania ketaminy lub esketaminy mogą pojawić się już w ciągu kilku godzin do jednego dnia po podaniu. To ogromna zaleta w porównaniu z tradycyjnymi lekami przeciwdepresyjnymi. Zdarzają się jednak pacjenci, u których efekt przeciwdepresyjny pojawia się dopiero po podaniu 5.- 6. dawki.

Jak długo utrzymują się efekty terapii ketaminą/esketaminą?

Efekty terapii ketaminą i esketaminą mogą różnić się w zależności od pacjenta, ich ogólnego stanu zdrowia, nasilenia objawów depresyjnych i reakcji organizmu na leczenie. U niektórych pacjentów efekty terapii są trwałe u innych utrzymują się miesiącami po zakończeniu serii terapii, podczas gdy inni mogą wymagać regularnych podtrzymujących sesji, aby utrzymać pozytywne efekty.

Jakie są działania niepożądane esketaminy/ ketaminy?

Chociaż esketamina i ketamina są skuteczne, jak każdy lek, mogą powodować pewne działania niepożądane. Do najczęstszych należą:

  • Dysocjacja: Uczucie odrealnienia, które czasami może być nieprzyjemne. W szczególności jeżeli wcześniej pacjent nie jest na takie doznania przygotowany.
  • Zawroty głowy, nudności i wymioty.
  • Przejściowe zaburzenie funkcji poznawczych: Zmiany percepcji i senność.
  • Bóle głowy i uczucie lęku u niektórych pacjentów.
  • Objawy kardiologiczne: przyspieszenie akcji serca, ciśnienie krwi wzrasta u 10-50% pacjentów, uczucie kołatania serca, zaburzenia rytmu serca. Badania pokazują, że jedynie 1,2% pacjentów wymaga leków obniżających ciśnienie i stabilizujących akcję serca.
  • Objawy ze strony dolnych dróg moczowych: nocne oddawanie moczu, krwiomocz, bolesne oddawanie moczu, parcie na mocz i nietrzymanie moczu. Bardzo rzadkie powikłanie.

Występowanie objawów niepożądanych jest wprost proporcjonalne do dawki przyjętego leku. Dawki stosowane w terapii lekoopornej depresji są stosunkowo niskie, a co za tym idzie objawy niepożądane występują stosunkowo rzadko.

Jedno z badań przeprowadzonym na ponad 6000 pacjentów z lekooporną depresją stosujących  ketaminę wykazało, że tylko 0,7% z nich doświadczyło działań niepożądanych, które doprowadziły do przerwania leczenia. Najczęściej rezygnacja była związana z dyskomfortem psychicznym podczas terapii. Do innych przyczyn należały dysfunkcje pęcherza moczowego (około 0,1%) zaburzenia funkcji poznawczych (około 0,03%) oraz objawy psychotyczne (około 0,03%).

Czy można uzależnić się od ketaminy lub esketaminy?

Ketamina jest substancją uzależniającą nie ma jednak dowodów naukowych na to, że racemiczna ketamina lub esketamina podawana w dawce pojedynczej lub wielokrotnej zwiększa ryzyko uzależnienia. W przypadku dorosłych, którzy ukończyli roczne, otwarte badanie dotyczące bezpieczeństwa stosowania esketaminy nie stwierdzono zwiększenia odsetka osób uzależnionych od narkotyków czy alkoholu.

Co jest skuteczniejsze ketamina czy esketamina? Jakie są różnice?
Nieliczne istniejące badania sugerują, że ketamina może być skuteczniejsza.

W związku z różnicami w drodze podania ketamina jest jest lekiem bardziej przewidywalnym (przy podaniu dożylnym biodostępność leku wynosi 100%), natomiast w przypadku esketaminy przy podaniu donosowym waha się między 30-50% , co może przekładać się na uzyskiwane efekty leczenia.

Istotną informacją, którą podkreślają badacze jest, że brakuje danych, które pozwoliłyby zakładać, że osoba leczona esketaminą bezskutecznie lub nietolerująca esketaminy, odpowie tak samo na próbę leczenia ketaminą i odwrotnie.

Podsumowanie

Depresja lekooporna to trudne do leczenia zaburzenie, które wymaga zaawansowanych metod terapeutycznych. Ketamina i esketamina są obiecującymi opcjami terapeutycznymi, które działają szybko i skutecznie, zwłaszcza u pacjentów, którzy nie reagują na tradycyjne leki przeciwdepresyjne.

Psychoterapia Wspomagana Ketaminą: Na czym polega i dlaczego jest skuteczna?

Psychoterapia Wspomagana Ketaminą: Na czym polega i dlaczego jest skuteczna? 2560 1707 a_amicur_up

Psychoterapia wspomagana ketaminą (KAP, ang. Ketamine-Assisted Psychotherapy) to innowacyjne podejście do leczenia trudnych do przezwyciężenia problemów psychicznych, takich jak depresja, lęki czy PTSD. Terapia ta wykorzystuje ketaminę – substancję, która w małych dawkach wykazuje silne działanie antydepresyjne i psychoterapeutyczne. Choć ketamina była stosowana jako środek znieczulający, w ostatnich latach zyskała uznanie jako potencjalnie przełomowy lek w terapii zaburzeń psychicznych.

Na czym polega psychoterapia wspomagana ketaminą?

KAP to połączenie podawania ketaminy w kontrolowanych warunkach z sesjami psychoterapeutycznymi. Proces ten odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarzy i terapeutów, którzy dbają o bezpieczeństwo pacjenta i monitorują jego reakcje na lek. Ketamina podawana jest we wlewach dożylnych, które wywołują specyficzne, lecz krótkotrwałe zmiany w świadomości. Dzięki tym zmianom pacjent jest w stanie podejść do swoich problemów z nowej perspektywy, co pozwala mu łatwiej dotrzeć do źródła trudności i bardziej otworzyć się na pracę terapeutyczną.

Dlaczego psychoterapia wspomagana ketaminą jest skuteczna?

Ketamina działa na poziomie neurobiologicznym i psychologicznym, co przyczynia się do skuteczności tej terapii. Kilka mechanizmów wyjaśniających jej efektywność to:

  1. Szybki efekt antydepresyjny: Ketamina wykazuje natychmiastowe działanie poprawiające nastrój, co jest szczególnie ważne dla osób z depresją odporną na tradycyjne leczenie. Efekt może być odczuwalny już po pierwszej sesji i trwać od kilku dni do kilku tygodni, dając pacjentowi ulgę i motywację do pracy terapeutycznej.
  2. Przełamanie wzorców myślenia: Ketamina wpływa na neuroprzekaźnik glutaminian, który odpowiada za plastyczność mózgu. Dzięki temu, pacjent może łatwiej dostrzec nowe ścieżki myślowe i emocjonalne, co pozwala mu wyjść poza utarte schematy negatywnego myślenia.
  3. Zmniejszenie lęku i otworzenie na emocje: Ketamina w odpowiednich dawkach może zmniejszyć lęk, co ułatwia pacjentowi skonfrontowanie się z trudnymi emocjami i wspomnieniami. Zmniejszenie blokad psychicznych pomaga w głębszym zrozumieniu i przetworzeniu doświadczeń, które są często głównym źródłem problemów psychicznych.

Jak wygląda terapia?

  1. Konsultacja i ocena wskazań do leczenia wlewami ketaminowymi połączonymi z psychoterapią: Przed rozpoczęciem terapii pacjent przechodzi szczegółową konsultację z lekarzem i terapeutą, aby ocenić jego stan zdrowia psychicznego i fizycznego oraz określić, czy KAP jest odpowiednią metodą w jego przypadku.
  2. Konsultacja wprowadzająca: Przed odbyciem pierwszej sesji ketaminowych pacjent odbywa rozmowę z psychoterapeutą, który wprowadza go w to co może odczuwać w trakcie sesji i jak może głębiej wejść w proces, tak by sesja dała jak najlepsze rezultaty.
  3. Sesje ketaminowe: W trakcie sesji pacjent przyjmuje ketaminę pod kontrolą zespołu medycznego. Czas trwania sesji to około 40 minut. W trakcie sesji pacjent często odczuwa głębokie odprężenie, może mieć wizje lub doświadczać stanu przypominającego medytację.
  4. Sesje integracyjne: Po zakończeniu sesji ketaminowej pacjent uczestniczy w sesjach integracyjnych z psychoterapeutą. Celem tych spotkań jest omówienie doświadczeń i refleksji z sesji ketaminowej oraz ich włączenie do dalszego procesu terapeutycznego. Terapeuta pomaga pacjentowi zrozumieć znaczenie przeżyć z sesji, wyciągnąć z nich wnioski i wdrożyć zmiany w życie codzienne.
  5. Długoterminowe Monitorowanie: Po zakończeniu cyklu terapii pacjent może kontynuować regularne sesje psychoterapeutyczne oraz okresowo korzystać z sesji ketaminowych, jeżeli będzie to rekomendowane przez zespół terapeutyczny.

Czy psychoterapia wspomagana ketaminą jest bezpieczna?

Podawanie ketaminy w odpowiednich, kontrolowanych dawkach pod nadzorem specjalistów jest bezpieczne i nie wiąże się z ryzykiem uzależnienia. KAP jest metodą stosowaną głównie u pacjentów z depresją lekooporną, a także w przypadku stanów lękowych czy PTSD. Jednak nie każdy jest odpowiednim kandydatem do tego rodzaju terapii – przeciwwskazania mogą obejmować niektóre choroby serca, zaburzenia psychotyczne oraz nadużywanie substancji psychoaktywnych.

Podsumowanie

Psychoterapia wspomagana ketaminą to obiecująca metoda leczenia trudnych problemów psychicznych, łącząca działanie farmakologiczne ketaminy z intensywną pracą psychoterapeutyczną. Dzięki innowacyjnemu podejściu, wielu pacjentów doświadcza ulgi i jest w stanie przełamać bariery, które wcześniej utrudniały im poprawę. Dla osób, które wyczerpały tradycyjne formy leczenia, KAP może być szansą na nowy początek i możliwość głębszego zrozumienia siebie.

 

Stomatologiczna Medycyna Snu, aparaty na chrapanie i bezdech senny – Co Warto Wiedzieć?

Stomatologiczna Medycyna Snu, aparaty na chrapanie i bezdech senny – Co Warto Wiedzieć? 2560 1707 a_amicur_up

Czym jest stomatologiczna medycyna snu?

Stomatologiczna medycyna snu to dziedzina stomatologii zajmująca się leczeniem zaburzeń snu, takich jak obturacyjny bezdech senny (OBS) oraz problemów z chrapaniem podczas snu. Leczenie odbywa się za pomocą specjalistycznych aparatów do wysuwania żuchwy (MAD – mandibular advancement device).

Czym jest obturacyjny bezdech senny (OBS)? To zaburzenie polegające na zmniejszeniu lub całkowitym zahamowaniu przepływu powietrza przez płuca związane zamknięciem się dróg oddechowych na wysokości gardła, często istotną rolę odgrywa zapadanie się języka. W zależności od ilości bezdechów na godzinę snu wyróżniamy:

  1. bezdech lekki – 5-15 epizodów spłycenia lub zatrzymania oddychania na godzinę snu
  2. bezdech umiarkowany – 16-30 epizodów spłycenia lub zatrzymania oddychania na godzinę snu
  3. bezdech ciężki – powyżej 30 epizodów spłycenia lub zatrzymania oddychania na godzinę snu

W leczeniu bezdechu sennego złotym standardem jest CPAP (Continuous Positive Airway Pressure). To aparaty, które poprzez uzyskanie dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych zapobiegają ich zapadaniu.

Dlaczego wysunięcie żuchwy pomaga?

Wysunięcie żuchwy do przodu poszerza drogi oddechowe, zwłaszcza w rejonie gardła, co zmniejsza ryzyko zapadania się tkanek miękkich i blokowania przepływu powietrza. Dzięki temu przepływ powietrza w czasie snu jest bardziej swobodny, co redukuje chrapanie i zapobiega epizodom bezdechu.

Kto kwalifikuje się do leczenia przy pomocy aparatów do wysuwania żuchwy?

Do leczenia aparatami do wysuwania żuchwy kwalifikują się pacjenci:

  • z obturacyjnym bezdech sennym w stopniu lekkim lub umiarkowanym
  • z przewlekłym chrapaniem (bez diagnozy bezdechu)
  • ze złą tolerancją CPAP (niektórzy pacjenci mają trudności w zasypianiu z maską twarzową używaną w CPAP lub przeszkadza im szum wytwarzany przez pracujące urządzenie)
  • którzy często podróżują i nie mogą zabierać ze sobą dużych urządzeń.

Przed rozpoczęciem leczenia przy pomocy aparatów do wysuwania żuchwy konieczne jest postawienie diagnozy przez specjalistę medycyny snu czyli pulmonologa lub otolaryngologa, który zaleca odpowiednie leczenie stomatologiczne.

U kogo leczenie aparatami do wysuwania żuchwy nie jest wskazane?

  1. Ciężki bezdech senny U pacjentów z ciężką postacią obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) aparaty do wysuwania żuchwy mogą być niewystarczające. W takich przypadkach bardziej skuteczne jest leczenie z wykorzystaniem aparatu CPAP (Continuous Positive Airway Pressure), który zapewnia stałe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych.
  2. Znaczące wady zgryzu U pacjentów z poważnymi wadami zgryzu, takimi jak zgryz krzyżowy, otwarty lub zgryz głęboki, może być trudne lub niemożliwe zaprojektowanie aparatu do wysuwania żuchwy.
  3. Problemy z stawem skroniowo-żuchwowym (TMJ) Aparaty MAD ustawiają żuchwę w doprzedniej wymuszonej pozycji, co u pacjentów doświadczających już wcześniej dolegliwości ze strony stawu skroniowo-żuchwowego, może doprowadzić do nasilenia bólu podczas stosowania aparatu. O problemach ze stawem skroniowo-żuchwowym przeczytasz więcej we wpisie odnośnie dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych
  4. Braki w uzębieniu lub zęby rozchwiane Aparaty do wysuwania żuchwy są mocowane na zębach pacjenta, dlatego u osób, które mają znaczne braki w uzębieniu lub zęby w znacznym stopniu ruchome, może dochodzić do wypadania aparatu, a co za tym idzie do nie osiągania efektu terapeutycznego.
  5. Znaczne ograniczenie ruchomości żuchwy Pacjenci, u których ruchomość żuchwy jest ograniczona (np. przez wcześniejsze urazy, choroby stawów), mogą nie uzyskiwać wysunięcia żuchwy, a co za tym idzie udrożnienia dróg oddechowych i zmniejszenia lub wyeliminowania bezdechu.
  6. Padaczka U pacjentów z padaczką aparaty nazębne są przeciwwskazane ze względu na ryzyko uszkodzenia zębów oraz połknięcia aparatu podczas napadów.

Jak wyglądają aparaty do wysuwania żuchwy?

Aparaty do wysuwania żuchwy, to niewielkie półprzeźroczyste nakładki zakładane na zęby szczęki i żuchwy. Są one indywidualnie dopasowane do pacjenta, co zapewnia maksymalny komfort noszenia. Aparat górny i dolny są ze są łączone za pomocą elementów mocujących tak, aby uzyskać właściwe wysunięcie żuchwy.

Jak często stosuje się aparaty MAD?

Aparat stosuje się każdej nocy. Aparat zakładany jest na zęby bezpośrednio przed zaśnięciem i ściągany zaraz po przebudzeniu.

Jak duże jest wysunięcie żuchwy?

Stopień wysunięcia, który należy uzyskać jest indywidualnie dobierany dla danego pacjenta i stopniowo modyfikowany za pomocą specjalnej śruby do momentu wyeliminowania epizodów bezdechu i spłycenia oddychania.

artrocenteza stawów skroniowo-żuchwowych

artrocenteza stawów skroniowo-żuchwowych 1707 2560 a_amicur_up

Artrocenteza stawów skroniowo-żuchwowych (ang. arthrocentesis) to małoinwazyjny zabieg polegający na nakłuciu stawu skroniowo-żuchwowego w celu wypłukania mediatorów zapalnych. Przepłukanie stawu może być niekiedy także połączone z podaniem leków do wnętrza stawu. Leki mają za zadanie zmniejszyć istniejący stan zapalny lub ułatwić możliwość poruszania się elementów stawu względem siebie.

Jaki jest cel artrocentezy?
Głównym celem tej procedury jest łagodzenie bólu i poprawa ruchomości stawu skroniowo-żuchwowego, który jest w stanie przewlekłego zapalenia.

U kogo wykonuje się artrocentezę?
U pacjentów ze zmianami wewnątrz stawów skroniowo-żuchwowych, u których:

  • nie uzyskano zadawalających efektów leczeniem zachowawczym, czyli szyną i fizjoterapią.
  • rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe stawów skroniowo-żuchwowych związane z wiekiem lub w przebiegu chorób ogólnych takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze zapalenie stawów lub inne.
  • wystąpił uraz związany z wypadkiem lub zabiegiem operacyjnym naruszający struktury stawu.

Jak często wykonuje się zabieg?
Zabieg u większości pacjentów raz wykonane przepłukanie przynosi poprawę na parę miesięcy do kilku lat. U niektórych pacjentów zabieg należy powtórzyć kilkukrotnie w krótkich odstępach czasu, aby uzyskać zamierzony efekt.

Kiedy odczuwalna jest poprawa?
Poprawa ruchomości odczuwana jest najczęściej bezpośrednio po zabiegu. Na zmniejszenie bólu należy poczekać parę dni, ponieważ bezpośrednio po zabiegu mogą występować dolegliwości bólowe oraz obrzęk związane z samą interwencją. Dodatkowo pacjenci mogą doświadczać uczucia zmiany zgryzu. Po kilku dniach te objawy te się wycofują.

Ile trwa artocenteza?
Cały zabieg trwa zwykle 30–60 minut, wykonywany jest w gabinecie stomatologicznym w znieczuleniu miejscowym.

Czy mogę umówić się bezpośrednio na artocentezę?
Niestety nie. Z racji tego, że zabieg jest zaliczany do inwazyjnych (mówiąc precyzyjnie do małoinwazyjnych) wymagane jest przed wykonaniem artrocentezy podjęcie próby leczenia zachowawczego przy pomocy szyny i fizjoterapii. Dodatkowo wymagana jest  kwalifikacja lekarska w celu oceny potencjalnej skuteczności tej terapii w konkretnym przypadku.

Jeżeli mają państwo problemy z bólem stawów skroniowo-żuchwowych lub bólem twarzy zapraszamy do umówienia się na wizytę.

Dysfunkcje Stawów Skroniowo-Żuchwowych (TMD)

Dysfunkcje Stawów Skroniowo-Żuchwowych (TMD) 2560 1707 a_amicur_up

Dysfunkcje Stawów Skroniowo-Żuchwowych (TMD)

Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych, znane także jako TMD (ang. Temporomandibular Disorders), to złożony zespół zaburzeń obejmujących staw skroniowo-żuchwowy, mięśnie żucia oraz struktury wspomagające. Staw skroniowo-żuchwowy jest jednym z najbardziej złożonych stawów w ludzkim ciele i odgrywa kluczową rolę w funkcjach takich jak żucie, mówienie i połykanie.

Na Czym Polegają Dysfunkcje Stawów Skroniowo-Żuchwowych?

Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych polegają na nieprawidłowym funkcjonowaniu stawu oraz otaczających go mięśni i więzadeł, co prowadzi do bólu i ograniczenia ruchomości stawu. Dysfunkcja może obejmować szereg problemów, takich jak przemieszczenie krążka stawowego, ból mięśniowy, sztywność oraz zapalenie stawu.

Objawy Dysfunkcji Stawów Skroniowo-Żuchwowych

Objawy dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych mogą być różnorodne i wpływać na codzienne życie pacjentów. Najczęściej występujące objawy to:

  1. Ból i Dyskomfort w Okolicy Stawu:
    • Ból stawu skroniowo-żuchwowego, który może promieniować do ucha, szyi, ramion lub skroni.
    • Uczucie napięcia i bolesności mięśni żucia.
  2. Trudności w Otwieraniu i Zamykaniu Ust:
    • Ograniczona ruchomość żuchwy, utrudniająca szerokie otwieranie ust.
    • Zablokowanie stawu, co może prowadzić do trudności w żuciu i mówieniu.
  3. Dźwięki Stawowe:
    • Klikanie, trzaski lub „strzelanie” w stawie podczas otwierania lub zamykania ust, które są często związane z przemieszczeniem krążka stawowego.
  4. Ból Głowy :
    • Nawracające bóle głowy, które mogą być związane z napięciem mięśniowym wynikającym z dysfunkcji stawu. Często mylone z migrenowymi bólami głowy.
  5. Ból Ucha:
    • Ból i uczucie zatkanego ucha, które są wynikiem bliskości stawu do struktur ucha wewnętrznego.
  6. Bruksizm (Zgrzytanie Zębami):
    •  Zgrzytanie lub zaciskanie  zębów, które może prowadzić do nadmiernego starcia zębów i zwiększonego obciążenia stawów skroniowo-żuchowych.
  7. Asymetria Twarzy:
    • Widoczne zmiany w kształcie twarzy wynikające z nierównomiernego napięcia mięśniowego.

Przyczyny (Etiologia) Dysfunkcji Stawów Skroniowo-Żuchwowych

Etiologia dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych jest złożona i wieloczynnikowa. Wśród głównych przyczyn można wyróżnić:

  1. Stres i Napięcie Emocjonalne:
    • Stres psychiczny może prowadzić do mimowolnego napięcia mięśni żucia oraz zaciskania zębów. Dodatkowo stany depresyjne lub lękowe zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń czynnościowych narządu żucia.
  2. Nieprawidłowy Zgryz i Wady Zgryzu:
    • Ten czynnik jest uznany za kontrowersyjny. W literaturze naukowej można znaleźć równie dużo badań, które potwierdzają i równie dużo, które zaprzeczają istnienia związku między zaburzeniami zwarcia, wadami zgryzu, a bólem żuchwy. Dlatego zaburzenia zwarcia uważa się za słaby czynnik ryzyka.
  3. Urazy Mechaniczne:
    • Bezpośrednie urazy okolicy stawu, takie jak uderzenia, mogą prowadzić do uszkodzenia struktur stawowych. Często uraz może dotyczyć innej okolicy żuchwy jak np. bródki, z której uraz przenosi się na stawy skroniowo-żuchwowe. Niejednokrotnie do uraz dochodzi podczas wypadków komunikacyjnych, po zabiegach stomatologicznych (np. po ciężkim i długim usuwaniu ósemki), złamaniach żuchwy i zabiegach rekonstrukcyjnych.
  4. Aktywność Mięśni:
    • Nadmierna aktywność mięśni żucia związana z częstym żuciem gumy, obgryzaniem paznokci, nagryzania długopisów, ołówków czy żuciem twardych pokarmów.
  5. Przewlekłe Choroby Stawów:
    • Choroby takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, młodzieńcze zapalenie stawów czy choroba zwyrodnieniowa stawów mogą wpływać na funkcjonowanie stawu skroniowo-żuchwowego.
  6. Anatomiczne Wady Wrodzone:
    • Wrodzone nieprawidłowości strukturalne w budowie stawu i jego komponentów.
  7. Genetyka:
    • Skłonności genetyczne mogą zwiększać ryzyko wystąpienia problemów ze stawem, w szczególności występowanie podobnych problemów w najbliższej rodzinie.
  8. Problemy ze snem:
    • Deficyt snu lub zła jakość snu zaburza regenerację struktur mięśni i stawów, co może pogłębiać już istniejące dolegliwości bólowe.
  9. Choroby ogólne:
    • Choroby takie jak tężyczka, choroby spastyczne  zmieniają napięcie mięśni

Kiedy Należy Zgłosić się do Lekarza Dentysty?

Jeśli doświadczasz któregokolwiek z powyższych objawów, warto zgłosić się do lekarza dentysty lub najlepiej bezpośrednio do specjalisty od stawów skroniowo-żuchwowych. Szczególnie wskazane jest umówienie wizyty w następujących sytuacjach:

  • Utrzymujący się ból i dyskomfort: Jeśli ból stawu skroniowo-żuchwowego utrzymuje się dłużej niż kilka dni i wpływa na codzienne funkcjonowanie.
  • Trudności w żuciu i mówieniu: Jeżeli zauważasz ograniczenie ruchomości żuchwy lub blokadę stawu, która utrudnia codzienne czynności.
  • Nawracające bóle głowy i migreny: Jeśli bóle głowy wydają się być związane z napięciem mięśniowym w okolicy stawu lub napięciem emocjonalnym.
  • Dźwięki stawowe: Jeśli klikanie lub trzaski w stawie są częste i towarzyszy im ból.
  • Szumy uszne i ból ucha: Jeżeli szumy uszne są powiązane z bólem i dyskomfortem w okolicy stawu.
  • Bruksizm: Jeśli występuje intensywne zgrzytanie zębami, które prowadzi do ich nadmiernego starcia.

Leczenie Dysfunkcji Stawów Skroniowo-Żuchwowych

Leczenie dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych zależy od nasilenia objawów oraz przyczyn problemu. W większości przypadków terapia jest wieloaspektowa i obejmuje zarówno metody zachowawcze, jak i bardziej inwacyjne interwencje. Oto najczęściej stosowane metody leczenia:

1. Leczenie Zachowawcze

  1. Fizjoterapia:
    • Ćwiczenia rozciągające i wzmacniające: Ćwiczenia mające na celu poprawę ruchomości stawu oraz wzmocnienie mięśni żucia.
    • Terapia manualna: Masaże i techniki relaksacyjne mięśni, które pomagają w redukcji napięcia mięśniowego.
    • Ultradźwięki i elektrostymulacja: Zastosowanie terapii fizykalnych w celu złagodzenia bólu i poprawy funkcji stawu.
  1. Stosowanie Szyn Relaksacyjnych i Stabilizacyjnych:
    • Szyny na noc: Przezroczyste, dopasowane indywidualnie szyny, które pomagają w rozluźnieniu mięśni oraz ochronie zębów przed nadmiernym zużyciem.
    • Szyny stabilizujące: Zaprojektowane w celu zmniejszenia obciążenia stawu oraz poprawy jego funkcji.
  1. Leki:
    • Przeciwbólowe i przeciwzapalne: Takie jak ibuprofen czy naproksen, które pomagają w zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego.
    • Leki zwiotczające mięśnie: Stosowane w przypadku nadmiernego napięcia mięśni żucia.
    • Leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne: W przypadku, gdy dolegliwości mają podłoże psychiczne lub gdy stres i napięcie emocjonalne są główną przyczyną problemu.
  1. Techniki Relaksacyjne i Zarządzanie Stresem:
    • Medytacja i ćwiczenia oddechowe: Pomagają w redukcji napięcia mięśniowego i emocjonalnego.
    • Techniki biofeedback: Uczą pacjentów kontrolowania napięcia mięśniowego poprzez wizualizację i relaksację.

2. Leczenie Inwazyjne

  1. Artrocenteza (Płukanie Stawu):
    • Minimalnie inwazyjna procedura polegająca na płukaniu stawu, co pomaga w usunięciu zalegających złogów oraz zmniejszeniu stanu zapalnego.
  1. Iniekcje Kortykosteroidów:
    • Podanie kortykosteroidów bezpośrednio do stawu w celu zmniejszenia stanu zapalnego i bólu.
  1. Iniekcje Botoksu (Toksyny Botulinowej):
    • Zastosowanie toksyny botulinowej w mięśnie żucia w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego i bólu.
  1. PRF (Platelet-Rich Fibrin):
    • Terapia wykorzystująca osocze bogatopłytkowe do regeneracji tkanek stawowych i zmniejszenia bólu.
  1. Chirurgia Artroskopowa:
    • Interwencja chirurgiczna polegająca na naprawie lub usunięciu zrostów, przemieszczeń krążka stawowego lub innych uszkodzeń stawu.
  1. Chirurgia Otwarcia:
    • Ostateczność stosowana w przypadku ciężkich uszkodzeń stawu, wymagająca bezpośredniego dostępu do stawu w celu jego naprawy.

Podsumowanie

Dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych to złożony problem, który może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjenta. Wczesne rozpoznanie i odpowiednie leczenie mogą pomóc w redukcji objawów oraz przywróceniu normalnej funkcji stawu. Jeśli doświadczasz objawów TMD, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem dentystą lub specjalistą, aby uzyskać indywidualnie dopasowaną terapię.

Kontakt

AMICUR – AMBULATORYJNE ŚWIADCZENIA ZDROWOTNE
UL. ELIZY ORZESZKOWEJ 55/57,
50-311 WROCŁAW

Privacy Preferences

When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in the form of cookies. Here you can change your Privacy preferences. It is worth noting that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we are able to offer.

Click to enable/disable Google Analytics tracking code.
Click to enable/disable Google Fonts.
Click to enable/disable Google Maps.
Click to enable/disable video embeds.
Our website uses cookies, mainly from 3rd party services. Define your Privacy Preferences and/or agree to our use of cookies.